W transkrypcji fonetycznej, ale ona nie była tu używana, zdaje się.

To jest następny mit. Nie wiem jak Pan zapisze fonetycznie sz, cz i ś, ale dla Szkota to będzie to samo, jeśli chodzi o wymowę.

Co więcej wcale nie trzeba odwoływać się do dźwięków specyficznie słowiańskich. Zwykłe r jest wymawiane tak różnie, że anglikom może się pomylić z l. Niech Pan spróbuje przekonać Polaków, że fonemy er i el są identyczne. A u anglików są i w angielskiej transkrypcji japońskiego raz się pisze r a raz l i czyta się tak samo. Zatem nie wszyscy przeczytają zapis fonetyczny w ten sam sposób. :)

Moim zdaniem właśnie te specyficzne dźwięki nie będą budzić wątpliwości. Natomiast rozróżnienie h i x (ch), jest dla Polaków trudne, jeśli nie niemożliwe, a co dopiero dla Szkotów. Oni w najśmielszych próbach nie są w stanie zbliżyć się do gardłowego h.[qout]Pozdrawiam

P.S. W ogóle mam wrażenie, że kilka osób tu pomyliło fonetyczny zapis słów z transkrypcją fonetyczna i międzynarodowym alfabetem fonetycznym:)
To nie to samo.

Nie wiem czy inni pomylili, czy tylko bawili się moją ignorancją, ale ja pomyliłem te terminy z pewnością. ;)

To jest tylko teoria, że każdy będzie je mógł przeczytać. Anglosasi wpadli na pomysł, że za czasów starożytnego Rzymu w łacinie nie było V i odpowiadającego mu dźwięku u lub w, ale to był taki zapis u. Stąd ma Pan dablju na określenie w, stąd ma Pan w angielskiej łacinie aqua, a nie aqva (akwa). Łacina powinna być uniwersalna, ale spece od mądrości światowej wiedzą lepiej jak starożytni Rzymcy czy Grecjanie mówili. (Bo oni teraz tak mówią.)

Nie ma czegoś takiego jak fonetyczny zapis po angielsku. Undreeay jest równie dobry jak Pańska propozycja. W obu przypadkach trzeba znać oryginał, żeby wiedzieć jak to przeczytać. W końcu na zajęciach z psychologii uświadamiałem Panią doktor, że Pawłow to nie był Ajwan tylko Iwan. Tak działa zapis fonetyczny po angielsku.

Bardzo ciekawa lekcja. Pamiętam te znaczki z nauki angielskiego. :)

Pozdrawiam