Tak się zastanawiam czy w ogóle jest sens rozmawiania z Tobą na tematy wykraczające poza “przygody Kmicica”, bo jakoś mało zdolny jesteś do wylezienia z dogmatycznej nory, do której sam wlazłeś.

Dla mnie to dziwne, że wybrałeś sobie za guru np. Randiego a nie masz pojęcia o tym, co ten facet mówi na temat religii, o której Ty czasami pisujesz (wliczając w to liczne wtrącenia, jak pod ostatnim Twoim tekstem). Uświadamiam Cię zatem, że dla Randiego religia to choroba (w domyśle – psychiczna) a Biblia jest bardziej nieprawdopodobna i mniej zabawna niż “Czarnoksiężnik z Krainy Oz”. Łapiesz płytkość takiego stwierdzenia? Rozumiesz, dlaczego ten człowiek wykorzystywany jest, za własnym przyzwoleniem, niczym spuszczany ze smyczy burek podwórzowy?

To samo z Gardnerem, choć to wyższa półka “obalaczy”. Czy Ty w ogóle zrozumiałeś coś z tej książeczki napisanej circa 60 lat temu (sorry, nie chce mi się sprawdzać daty pierwszego wydania)? Nie zauważyłeś baranku, że przez te 60 lat sporo twierdzeń tego “obalacza” można między bajki włożyć? Od tamtego czasu kilka kwestii, które Gardner zaliczał do pseudonauki, zostało w sposób jak najbardziej racjonalny wyjaśnionych i nikt już pseudonauką tego nie nazywa? Nie zauważyłeś, że powstają nowe możliwości prowadzenia badań, pojawiają się nowe techniki pomiarów, do których dostosowuje się metodologię?

Raczej nie zauważyłeś i zauważenie tak prostych rzeczy raczej Ci nie grozi. Do tego trzeba mieć otwarty umysł i chęć weryfikacji wcześniej przyswojonych “wiedzeń”. A tego nie ma u Ciebie nawet tyle, co kot napłakał.
Zamiast tego podajesz jakieś cytaty “od czapy” z Forta, którego zarówno Randi jak i Garder już dawno temu wymieszali z błockiem. Gdzie tu konsekwencja i jakakolwiek spójność? :)

Kończąc to “rzucanie grochem o ścianę” polecę Ci inną książeczkę – “Nauka i religia” Bertranda Russella. Stareńka rzecz (z 1935) a jakże aktualna. Książeczka mówiąca o tym, że wszędzie tam, gdzie w nauce ciekawość świata i otwartość na nowe dziedziny poszukiwań się kończy, tam zaczyna się dogmatyzm tożsamy z dogmatyzmem religijnym.
Russell (IMO) mylił się pod jednym względem – jemu wydawało się, że czas naukowego betonu się skończył. Tymczasem, jak pokazują to przykłady Randiego, Gardnera, Dawkinsa i rzesz im podobnych ślepców, beton mocno się trzyma i dalej próbuje tłamsić wszystko, co wykracza poza ich ograniczony ogląd świata. Ten beton ma się świetnie, bo ma za sobą tłumy bezkrytycznych, ograniczonych na rozumie autorytarnych wyznawców, takich jak Ty. Sierotek umysłowych, którym chęć samodzielnych poszukiwać i zadawania pytań zastępuje ślepa wiara w autorytety na miarę ich oczekiwań.

Urodzinowe pytanie retoryczne: czym się różni biblijne “creatio ex nihilo” od kreacji z niczego (czyli punktu materialnego) w Big Bangu? :)

ps. Yasso, coraz gorzej i coraz niżej. Czyżbyś się czymś zdenerwował? Nie, to niemożliwe. :)