pewnie jednym z czynników swego rodzaju kulturalności txt jest fakt, ze jest nas realnie oceniając dość mało. czytamy się wszyscy nawzajem i wtrącamy swoje trzy grosze do tematow, w ktorych najcześciej większość dyskutantów jest laikami. np biedny Pan Lorenzo nie ma w praktyce z kim pogadać tak na poważnie o gospodarce (no – powiedzmy ze z bloxerem).
zasadniczo dosc latwo byloby wykazac, ze wypowiadajacy sie w danym temacie to amator i to przez wielkie “A”. wyśmiać, zadrwić, wykazać niewiedzę. tylko po co? w krótkim czasie, nie dyskutowalibysmy, tylko siedzieli naburmuszeni na wlasnych grzędach. więc czesto autor macha ręka na amatorszczyzne adwersarzy i wtapia sie w dyskusje “na poziomie”. dla mnie to było jedno z największych zaskoczen na txt – ludzie o olbrzymiej wiedzy, ktorzy z cierpliwością i pogodą dzielą się nią z innymi, nie tylko pisząc, ale i dyskutując. i nie chodzi mi tylko o sam ogrom wiedzy, jaki reprezentuje choćby Pan Yayco, Lorenzo czy Podrożny, ale też o umiejętność łączenia ciagów zdarzeń, wyszukiwania informacji wyciągania sensu i znaczeń wydarzeń – tu mam na myśli choćby niezrównaną Magię. Każde z ww mogłoby machnać ręka na dyskusje w ktorych sa jedynie dawcami. Ale tak nie robi.

oczywiście – jest półka reprezentowana przez Dymitra i Pana Podróżnego – to klasa sama w sobie. dziesiątki wejść, czytanie z wypiekami na twarzy i praktycznie zero komentarzy. taka jest jednak specyfika głęboko merytorycznych wpisów.

szkoda mi paru tych, ktorzy odeszli, bo tworzyli na txt specyficzne skrzydla, moze nie aprobowane przez wszystkich, no ale kto mówi o przymusie zgody?
Wyrus – który był klasą sam dla siebie, z brzytwa czasem zamiast pióra, ale i ze zdolnościa cierpliwej i dlugiej rozmowy z adwersarzami (chyba, ze mial akurat nastroj na erystyczne popisy). Jarecki, z pięknymi tekstami literackimi i niepowtarzalnym dowcipem. Artek Nicpon, kontrowersyjny czasem do granic, a czasem i poza wszelkimi granicami, ale piszacy dlugie teksty i dlugie komentarze (z odpowiedziami na wszytkie tezy dyskutanta), czytający adwersarzy i prezentujacy swoje stanowisko z otwartą przylbica, zawsze gotowy do wielogodzinnej dyskusji. Delilah, która się kulom nie kłaniała i zawsze była chętna do podpalenia jakiegoś miejsca i dosypania pieprzu. AFK – którego teksty i komentarze czesto wciskały w fotel (a czasem wrecz odwrotnie). i pewnie wielu innych, o ktorych moznaby napisac… choćby niepowetowana strata Jull…

nie mam pojęcia, co bedzie z txt. czym się stanie i jak sobie poradzi z ograniczeniami. w sumie, czy nam sie to podoba czy nie – jądrem txt jest paru blogerow. jesli pewna masa krytyczna z nich odejdzie lub zrezygnuje… brrr… nie chce nawet myśleć.