znaczy się, komplement Ci wpisałem w tytule…

A w szczególności, za dwa akapity, które dotykają sprawy relacji międzyludzkich poprzez awatary. Ja je widzę podobnie. Miałem z tym ogromne kłopoty w początkach “życia w koncentratorze blogów” i nie mogłem zrozumieć dlaczego bywam niezrozumiany.

Poniaważ jednak odnosisz się głównie do tekstu G. i okolicznych, z nim związanych pozwolę sobie sprzeciwić Ci się w kwestii podstawowej. Mężczyzna staje się mężczyzną wówczas, gdy inni uznają go za mężczyznę. Wśród tych innych może znaleźć się też Gretchen w parku. Dla niej, to czy on jest kijanką czy mężczyzną nie leży w kategoriach wyobrażeń lecz faktów.

No i ona to pamięta do dziś, zapewne w odróżnieniu od niego.

Robię sobie właśnie re-wind wydarzeń z mojego życia, szukając takich, w których bycie mężczyzną odgrywało rolę jakąś rolę. I za każdym razem występuje w nich ktoś, kto uświadomił mi, że nim jestem. Przynajmniej dla niego.

Bycie mężczyzną wymaga odbiorców. Czyli – ich wyobrażeń?

此致敬意