był taki dzień, kiedy jako przewodniczący stosownej komisji, piętnastu prawników uczyniłem. Z kolegami na spółkę, ale jednak.

Jeszcze wcześniej, na szczęście, zdecydowałem, że ja sam nie jestem prawnikiem. I nie chę być. Nudzili mnie. Na poziomie metodologicznym.

Aprioryczność sadów bywa ciekawa, jeśli za nią stoi wiedza. Nie felietonowy pozór. W innych sytuacjach jest śmieszna.

Gonienie za popularnością zawsze jest śmieszne.

Pozdrawiam stabilnie

PS Czy Panowie mówią o ideologii w rozumieniu marksowskim, mannheimowskim, czy w jakimś jeszcze innym?