zawsze warto przeprosić na wsjakij słuczaj :)

Ludzie Cię wtedy mniej poważnie odbierają i to jest bezcenne. Poważnie.

A teraz Achtung, bo będę się mądrzyć pieprzyć bez sensu, jako że koło psychologii nigdy nawet nie stałam, a tą nauką brzydzę się starannie.

Uważam, że Ty odziedziczyłaś karabin po przodkach, nauczyłaś się z niego strzelać, po czym zakopałaś go w drewutni i wyruszyłaś głosić światu Dobrą Nowinę. A jak Cię jacyś, co nieuniknione, zaczynają obrzucać choćby kamieniami, to najpierw im długo i cierpliwie wyjaśniasz, a kiedy nie pomaga, w końcu zrezygnowana pędzisz do tej drewutni, żeby odszukać narzędzie mordu i zrobić z niego właściwy użytek. Trochę to jest strata czasu i energii (nie strzelaj, przecież mówię, że przepraszam).

A gdyby tak inaczej, znaczy, Dobra Nowina jak najbardziej tak, ale z tym karabinem na ramieniu?

I strzelać od razu, ale bez agresji i bez złości. W duchu czystego chrześcijańskiego/buddyjskiego miłosierdzia.

Pilot nie ma dyskutować, pilot ma rzucać bomby, w tym na ludność cywilną

Nie ma litości dla skurwysynów

I tak dalej :)

Jako robocze założenie ma to wszystko Twoim zdaniem jakiś sens, czy nie bardzo? :)

pozdrawiam