Mialo być zgryźliwie? Ironicznie? A jak wyszlo? Nie mnie oceniać, choć mam pewne podejrzenia.

Na początku pewne zalożenie metodologiczne. Jak rozumiem, jest Pan czlowiekiem mlodym (co wcale nie jest z mojej strony zarzutem), więc zapewne dlatego pojęcie normalności lokuje Pan w okolicach polowy lat 90-tych ubieglego wieku. W moim pojęciu (co sam Pan niejako antycypowal pisząc “nie od razu Kraków zabudowano”) normalnośc to bylo coś, czego doswiadczalismy kilkaset lat temu. Od tej pory Kraków już się w zasadzie tylko burzy, jeśli mam się poslużyć Pańską metaforą.

Poza tym normalność to nie jest wynalazek stricte polski. Mialem szanse tego doświadczyć, jako że ze 20 lat mego życia spędzilem w krajach niemieckojęzycznych, od roku 1970 mniej więcej poczynając. Więc jesli idzie o moje poczucie normalności, to mam pewien punkt odniesienia.

Tak więc Pańskie zalożenie, iz za normalne uważam to, co wyczyniali li tylko poprzednicy i następcy pp. Kaczyńskich nie za bardzo przystaje do mojego pojęcia, co to slowo oznacza.

Zas co do formy, jakiej używam zwracając się do moich oponentów oraz innych uczestników dyskusji, w jakich biorę udzial: otóż wyrażam tym zwrotem (Wielce Szanowna Pani/Pan) mój szacunek do nich. Tak nas w Krakowie wychowywano, a przyczynil się do tego nie tylko Franciszek Józef.

Mam nadzieje, że wybaczy mi Pan, iż nie napisalem mej odpowiedzi w równie dowcipnej i ironicznej formie jak Pan.

Pozdrawiam Pana serdecznie

PS. A powrót do normalności to mi obiecuje każda ekipa, jaka dochodzila do wladzy po roku 1989. Ich poprzednicy za to obiecywali mi szczęsliwość doczesną, a także w życiu pozagrobowym. Z tym, że nie byli tożsami.

że ważymy różne racje, mamy wolność słowa, umiemy argumentować a sądy są niezależne. To ja jestem za Franciszkiem Józefem.

Co do wolności hasania, w swojej niekompetencji, mediów, to ja jestem przeciwny, czyli za Lorenzo.

doszukiwalbym się nieświadomego blędu Pana Yassy (bo jednak zakladam jego dobrą wolę). Idzie mi mianowicie o blędne zalożenie, iż istota polityki jest równoznaczna z pojęciem normalności. O kwestiach etycznych i moralnych nie wspominając.

Pozdrawiam serdecznie

ja staram sie ważyć.
Zerknij proszę czy moja waga dobrze wyważona?

No dobrze, czasami coś podczepię pod jedną szalkę:)

pozdrawki

,,Bo, proszę Pana dorażna polityka nie interesuje mnie wcale, nie jestem blogerem misyjnym. Czasami usiłuję tylko, raz udolnie raz niezbyt, tonować zapiekleńców, jadowitą uwagą.”

A nie masz wrażenia, że robisz to czasem zbyt jednostronnie, znaczy tonujesz zapiekleńców tylko po jednej stronie,,barykady”
:)

Mad, a coś ty taki wszechwiedzący, ,,istota Yassy”:), ładne, a skąd wiesz, co istotą Yassy jest, że tak zapytam.

bardzo proszę o dostarczenie niezwłocznie dowodów na tę kłamliwą tezę, jeśli nie to uznam Cię za obrzydliwego paszkwilanta:)))

A poważnie- bardzo możliwe, ale jak już Cię kiedyś pytałem; zgadnij po której stronie barykady ja stoję:)?
Ale faktycznie to nie cierpię nachalnej i zapiekłej agitacji. To już jak najbardziej poważnie.

Pozdrawki

ps.
Trochę racji to Mad Dog ma, ale tylko trochę;
NO yassssne , że yaad:)

dziekuję serdecznie. Mało mam czasu na czytanie blogów, ale czasami do Pana zaglądam i stąd moja reakcja. Powtarzam jeszcze raz, na ogół:) pisząc do konkretnego adresata moje uwagi kieruję dla szerszej grupy i mam nadzieję,że też to zostało przez Pan tak odebrane.

No i widzi Pan tym sie różnimy, ja jednak twierdzę,że znalazłem skarb. Dla innych pewnie nie jest on wiele wart:)
No jakbym znalazł jeszcze jeden to też by nie zaszkodziło:)

pozdrawiam

o Chevaliera?
Z chęcią bym go tu widział, a ostatnio przechodzi on ąś przemianę poglądową

Ale nie o to chodzi,,choć ostatnio też mu o tym pisałem. Żartobliwie. Bo światopoglądu nie zmienił i bardzo dobrze:). Nie jestem misjonarzem i naprawdę cenie sobie wyraziste poglądy, jakiekolwiek by one nie były:).
Ale stał sie bardziej rzetelny, czasami bardzo.
Jakiś czas temu posługiwał sie strasznymi kalkami. Wiem o czym piszę, bo też byłem w jego wieku, też tak miałem:)

pzdr

A nie ma Pan takiego wrażenia, że ekipa PiS doprowadziła kraj na skraj przepaści, a ekipa PO uczyniła ogromny krok na przód?

Pozdrawiam

gdybym był dziennikarzem to przeprowadziłbym śledztwo dziennikarskie poprzez metodę wywiadu na temat “powrotu do normalności”.

Bardzo ciekawie i błyskotliwie zadałeś pytanie do jakiego momentu naszej historii należy się odnieści by tę normalność zobaczyć i wcielić w życie.

WG mnie kluczem do tej odpowiedzi jest określenie do jakiej normalności – tzn z którego etapu istnienia Państwa POlskiego partia polityczna chce zaczerpnąć wzorca normalności.

Stosunek do historii Polski jest doskonałym testerem. NAleży więc zidentyfikować w czym – jakim kształcie normalności z historii Polski upatrują oni(politycy) normalność.

Pozdrawiam.

***********************
“Kto pyta nie błądzi…”

Nie wiem dlaczego – poprostu tak mi się pomyślało, gdyż różnice pomiędzy partiami politycznymi w Polsce dotyczą stosunku do przeszłości.

Wszak przepychanki pomiędzy nowymi- starymi służbami wokół SKW, Komisji weryfikacyjnej, itp dotyczą walki o prawdę dotyczącą działań służb postkomunistycznych. Stąd moje odniesienie.

Natomiast, rzeczywiście można jako punkt odniesienia zastosować inne demokracje w Europie – to byłoby chyba w odbiorze społecznym gdyż można byłoby uniknąć posądzenia o rewanżyzm. A ten zarzut się zawsze podnosi wtedy gdy chce się dotknąć patologii trawiących nasze Państwo.

Pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Cieszę się, że Pan zawitał do mnie.
Doskonale rozumiem powody niechęci:)

Wbrew temu co niektórzy sugerują, to nie uprawiam tego poletka tylko po, żeby komuś przykopać.:)
Kto chce może wyczytać coś z tego.

I niech Pan zwróci uwagę na ostatnie moje, złośliwe, nie zaprzeczę zdanie:
Gdzie się skrył Mariusz Kamiński?

Adresuję je do tych( broń Boże, nie do pana Lorenzo), którzy jeszcze rok temu pisali o tworzonych pod szyldem CBA pisowskich bojówkach. Budowali mozolnie nastrój grozy, Te łomotania nad ranem do prywatnych domów itp.:)

I teraz cisza, a p. Kamiński pracuje jak pracował. Nowy premier ma pełną świadomość, że pani poseł Sawicka to nie taki wyjątek.
Jakiś bicz na współtowarzyszy i koalicjantów jest konieczny.

A za jakiś czas można będzie wyczytać u tych, co jeszcze nie tak dawno wieszali psy na CBA, hymny pochwalne na jej cześć.:). Na razie taktycznie milczą:).
Nie jest to objaw hipokryzji?

Jestem realistą, nie wierzę w czysty model tzw. normalności(?) bez hipokryzji, jeśli ktoś zna taki niech będzie łaskaw mi go wskazać. Powoływanie się na zasady moralne w tej branży, to kolejny , bardzo nośny chwyt propagandowy-niestety.

Bo etyka to rzecz ważna, lecz w polityce występująca w ilościach raczej śladowych-niestety.
Proszę zwrócić uwagę na aktualne notowania partii.
Poza sporem jest, bez względu na przekonania, że na tle dzisiejszej sceny politycznej PD na tym polu wyróżnia się.
Z poparciem 1%:).
A z polityków np. taki Ryszard Bugaj też jawi się jako człek ze wszech miar przyzwoity. I co? Nie istnieje.

Pozdrawiam serdecznie

Ps.
I to co piszę, o małym druczku w komencie do p. Lorenzo nie jest wcale takim absurdem:)

Widzę, że z tym poszukiwaniem normalności to trochę jak z poszukiwaniem świętego Graala.

Nie jest to problem odnalezienia jakiegokolwiek odniesienia geograficznego czy historycznego.
Poldek chciałby znaleźć go gdzieś w naszych dziejach. Trudna sprawa.
Pan Lorenzo- mniemam euroentuzjasta wskazuje inny trop –jakiś model rozwiniętej demokracji europejskiej.
Ale który?
Każdy wyrósł ze swej tradycji i historii. Mimo iż wszystkie są podobne, to różnicuje je historia i geografia. I nie znajdziemy kraju normalnego, którego wzorzec będzie nam odpowiadał, bo jesteśmy inni. Inaczej ukształtowani.

A na całkowitą uniformizację musimy jednak jeszcze poczekać.

I nie ma to nic do rzeczy poziom cywilizacyjny. I nie ma tu nic do rzeczy znalezienie jakiegoś oryginalnego lub optymalnego rozwiązania ustrojowego. Takiego nie ma. To, co funkcjonuje u nas, funkcjonuje też gdzie indziej.
A każdy kraj ma swoje problemy.
To tak jak z powiedzeniem o dzieciach: większe dzieci, większe problemy;)

Zaprawdę powiadam wam święty Graal nie istnieje:)

I rozumiem pojawiające się hasło: powrót do normalności. I tęsknotę za nią

Powtarzam, co pisałem już wcześniej, normalnie było i za Milera i za Buzka i za innych premierów, w tej krainie geograficznej i w tych granicach państwowych.
I nie znaczy, ze ja to akceptowałem i nie znaczy, że ja usatysfakcjonowany byłem poziomem rozwoju.
Bo na ogół nie byłem. Ale nie histeryzowałem, tak jak i inni nie histeryzowali.

Wówczas poziom emocji publicznej był niski.
Nikt nikomu nie wmawiał, że to Armagedon: walka na śmierć .
Totalna walka totalnego dobra z totalnym złem
Nie utwierdzaliśmy się nawzajem w tym przeświadczeniu.
Bo scena polityczna była normalna. Skomponowana tak jak sceny polityczne w całej Europie.
Czyli była jakaś tam lewica, jakieś tam centrum i jakaś tam prawica.

Po całkowitej kompromitacji lewicy nastąpiła homogenizacji sfery publicznej.
Praktycznie istnieje tylko prawa strona, która zasadniczo niczym się od siebie nie różni.
I stąd to ciągłe stymulowanie publiczności do akcji. Akcji nie mającej nic wspólnego z normalną konkurencją polityczną- konfrontacją programową.

Walczymy o konkretne twarze mniej lub bardziej estetyczne. O formę nie o treść. Odpowiednio stymulowani angażujemy się ponad zdrowy rozsądek

Nie będzie utraconej normalności dopóki nie przywrócimy tej normalności sami w sobie. I nie damy sobie wmawiać, że walczymy o coś. Bo w rzeczywistości walczymy o kogoś.
Amen

Pozdrawiam Panów

“Nie będzie utraconej normalności dopóki nie przywrócimy tej normalności sami w sobie” – no przecież o to biega. W Krakowie mawiano jeszcze przy okazji takiej litanii: “I żeby nas różne bajoki na pokuszenie nie wodzily”.

Dzięki za wymianę poglądów

PS. A dlaczego Mad Dog mial Panu coś za zle? Jakoś z Panskiego tekstu i komentarzy powody nie wynikają. Chyba, że te byly od święta:-))

Ja także dziękuję.
Dobro doszli!
W wersji szwejkowskiej, a nie w dosłownym tłumaczeniu z serbsko-chorwackiego:)
Muszę niestety lecieć.

pozdrawiam

Ps.
Mad Dog swoje powody ma:)

To nie chodzi o umoczonych ale chodzi o przedewszystkim moralną i prawną ocenę tego okresu. Natomiast robienie wszystkiego aby prawdy nie można było poznać jest właśnie działaniem przeciw dokonaniu ocen i rozliczeń w kategoriach prawnych i moralnych.

Nie znaczy to, że wszyscy są umoczeni i do “ciupy” mają iść.

Pzodrawiam

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Chciałbym poruszyć kwestią nieco innego wymiaru “normalności”. Idzie mi tę codzienną, acz trwająca bez przerwy od kilkudziesięciu lat. Ta normalnośc to fakt, że nie będę musiał spędzać czasu na bezsensownych bojach z aroganckimi biurokratami, zderzać się z idiotycznymi przepisami prawa tworzonymi przez nie mających pojęcia o meritum polityków. To także szkoła, do której chodzi moja córka, i realizowany przez nia proces kształcenia. I wiele innych rzeczy, które powodują, że ludzie chodzą wkurzeni i nadaja na polityków, którzy najwyraźniej nie wiedzą, jak powinni wypełniać swoją misję. Na dodatek są niekompetentni i nie potrafią korzystać z rad ludzi kompetentnych, lub nie chcą, preferując osobników powiązanych z nimi więzami partyjnymi.

Obywateli mniej już dzisiaj interesują problemy polskiej racji stanu. Dyskusja na takie tematy to jakby spadek po minionym już sluśznie reżymie, kiedy to całym narodem walczyliśmy o pokój (przynajmniej tak głosiła ówczesna propaganda). Kwestie lustracji etc. są niewątpliwie ważne, ale to o czym piszę, rzutuje na samopoczucie ludzi.

Politykom zas najbardziej zależy na dopieprzeniu przeciwnikom politycznym, by tym samym utrzymać się na stołkach lub je ewentualnie zająć. Wplątuja więc ludzi w te swoje gry i gierki i zapominaja o tych drobnych byc może rzeczach, o jakich wspomniałem na wstepie.

Pozdrawiam serdecznie

jako że kontrakt jakim jestem związany z moim pracodawcą jest określony na czas dość długi. Zbyt wiele pracy włożyłem w to, co od pewnego czasu robię, by zostawiać to teraz. Inną kwestią jest też wynagrodzenie, jakie za moją pracę otrzymuję.

Jak Pan widzi jestem szczery. Nie oznacza to oczywiście, że nie będę pomagał komuś, kogo działanie moim zdaniem będzie szansą na pozytywne zmiany. Zresztą może Pan to zauważyć po mojej dzisiejszej propozycji na txt, traktując ją oczywiście jako początek.

I jeszcze jedno, jeśli idzie o szczerość: nie mam takiego (jeśli w ogóle) doświadczenia politycznego, by sprostać wyzwaniu. Napisałem o tym doświadczeniu (nie moim naturalnie, lecz w sposób ogolny) w komentarzu u Pana Starego.

A tak przy okazji, robiąc to, co robię, staram się przy okazji porządkować ten lekki chaos, z jakim mamy do czynienia. Przynajmniej w mojej branży.

Pozdrawiam serdecznie

Pisząc, że jesteśmy społeczeństwem postkomunistycznym piszę tylko, że większość z nas jest mentalnie skażona tym co minęło.

Jak nazwać społeczeństwo które w 50% przyjmuje, argumentację kupy się nie trzymającą, że stan wojenny był zbawienny i konieczny?
Wbrew faktom.
A jest to bezkrytyczne przyjmowanie najbardziej radykalnej, niczym nie popartej wersji historii.
Lecz jeśli połowa akceptuje tak skrajny pogląd, to co z tą resztą?

Nie piszę, że wszyscy, bo to oczywista nieprawda. Piszę o społeczeństwie w swej masie.
Z wszystkimi tego konsekwencjami.
Swoje stanowisko wyjaśniałem już szerzej, wielokrotnie, jeśli wykrzesze Pan w sobie dużo cierpliwość:) to proszę zerknąć:

http://yassa.salon24.pl/30713,index.html

lub tutejsze

http://tekstowisko.com/scroll/52487/z-grzesiem-warto-rozmawiac

pozdrawiam

Otóż to!
Istotą minionego systemu, była selekcja negatywna, jednostki wyrastające ponad , nie ulegające, krytyczne i niezależne, a wiec kreatywne, były zagrożeniem i siłą rzeczy spychane na margines.

Elity tworzyły osobniki mierne ale wierne. I my w tym trwamy. 20 lat po. Z tym się zgadzam.
I to jest właśnie real postkomunizm.

Nie zgodzę się natomiast z twierdzeniem, mówiąc bardzo skrótowo, że Wildstein blokuje budowę autostrad:).
Wildstein robi swoje, a zastępy urzędników i inżynierów powinny robić swoje. I ich praca nie ma żadnych stycznych.
Poza tym, że Wildsteinem można pokryć, przy okazji, własne niekompetencje.

A to jest już tylko sposób uprawiania polityki.

I jeszcze jedno.
Bardzo mnie cieszy szerokie zaangażowanie w sprawy publiczne. Bo przestrzeń publiczna tworzy system naczyń połączonych. Choć na pierwszy rzut oka tego nie widać.

A Pan chyba z krakowskich stańczyków:)?

Dostrzegam, że niepokojąco bliski jest Panu pogląd Dziennikarza;
...byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna….

Pozdrawiam serdecznie

cytując Pana Dziennikarza, ja- jako zagorzały czechofil -nie mogłem mieć, rzecz jasna, nic złego, na myśli:).
Choć ja raczej deklarowałbym sie jako zwolennik haskowskiej Prartii Umiarkowanego Postępu(W granicach Prawa):).

Wydaje mi się,ze afera Wildsteina, medialnie w istocie zdominowała pracę panów inżynierów. Ale czy w rzeczywistości też?
Przypuszczam, że wątpię.:)

I tu, muszę się przyznać, że nazwisko i imię tożsame z moim też na niej było. I wcale nie odczuwałem z tego powodu żadnego dyskomfortu, bowiem amnezji nie mam i wiem co w tamtym czasie robiłem:).

Wcale nie sugeruję uczynienie z bufetowej minista obrony.
Tylko pamiętam, że w schyłkowym okresie komuny, na egzaminie dostałem pytanie o humanitaryzm socjalistyczny.
I zadał je( choć naprawdę już nie musiał) szacowny pan profesor, który do dziś uczy młodzież i jest jej autorytetem.
Zatem, nie koniecznie homo sovieticus drzemie , tylko w nas, starszych.

Zachodzi prawdopodobieństwo, że i dziś(może nie aż tak)infekuje się nim, młodszych, nie mających nic wspólnego z komunizmem.

pozdrawiam i lecę, bo robota jest robotą...

No i jesteśmy w domu
Bo z kolei Pański post wskazuje jak głęboko tkwimy jeszcze w socjalizmie:)

Bo nie oszukujmy się, w okresie, który ja obejmuję pamięcią, nie
pacyfikowano już niezależnych wyrywaniem paznokci. Stosowano bardziej
wysublimowane środki;
zaszczepiano w świadomości społecznej; nie pójdziesz na wybory- będziesz
miał trudności z otrzymaniem paszportu.
Nie pójdziesz na pochód- nie dostaniesz talonu na malucha.
Nie będziesz współpracował- nie pojedziesz na stypendium.

Cały arsenał, promujący ostrożnych konformistów. Bo, nie aż tak liczyły się kwalifikacje, liczyła się dyspozycyjność:) Miernych, nie wychylających się.

Teraz Pan obnaża tą starą (dawniej też starą:)) metodę w nowych dekoracjach: Czy zdawałem sobie sprawę jak umieszczenie mnie na liście Wildsteina mogło oddziaływać na moją karierę?

Opowiadam: Zupełnie mnie to nie interesowało.
Za to sianie tego strachu przypomniało mi coś:).

W normalnym kraju liczą się kwalifikacje. I jeśli komuś przyszłoby do głowy pozbyć się mnie, i to z bzdurnych, ideologicznych powodów, to poniósłby pewnie wymierne straty.

A ja i tak znalazłbym sobie zajęcie w innym miejscu. Bo nieskromnie twierdzę, że to, co robię robię dobrze. I to się liczy.

Wówczas śmieszyła mnie akcja gazety rodem z PRLu. Była dowodem na to, iż liderzy postępu doskonale zdawali sobie sprawę z realii. Realii, które były i są tematem tabu. Jesteśmy krajem postkomunistycznym, gdzie strach, brak wiedzy i lenistwo tkwi jeszcze głęboko w ludziach.

Drugiej Irlandii na nich nie zbudujemy.

A do tego Pana pytanie, czy zdawałem sobie sprawę jak to może wpłynąć na moje życie towarzyskie, rozbroiło mnie zupełnie:). Gdzie ja żyję?
Moje towarzystwo świetnie wie, co to lista Wildsteina i co zawierała. Bo ono wyrosło już dawno z PRLu, żeby serio brać jakieś mętne medialne insynuacje, zerujące na niewiedzy:)

Kłaniam się nisko

Ps.
A w okresie i w miejscu gdzie studiowałem, nikomu nie przyszłoby do głowy zadawać pytań rodem z lat pięćdziesiątych . Z wyjątkiem Pana Profesora, członka PRONu i uczelnianej egzekutywy partii. Nie był to już rytuał. To był anachronizm:) Ale to już zupełnie inna historia:).

No tak, przeczytałem mój komentarz i rzeczywiście mógł Pan go odebrać osobiście.
Nie miałem zamiaru Pana obrazić, przepraszam. Pisałem o problemie.

Nie mogę zaprzeczyć, że lista Wildsteina spowodowała spore zamieszanie. Że zaszkodziła wielu uczciwym ludziom. Ale proszę zwrócić uwagę na casus prof. Staniszkis, którą Jacek Żakowski poinformował życzliwie, iż znajduje się na liście sbeckich agentów.
Pani profesor szybko zorientowała się, że to nie zupełnie tak.

Ale pewnie nie miało tego szczęścia ,tysiące innych ludzi po przyczepieniu temu dokumentowi etykiety listy kapusiów.
Mogli czuć się potwornie.

A wszystko mogło być szybko wyjaśnione. Mogło, gdyby media były niezależne i pluralistyczne.
A tak, interes polityczny, tych którzy od początku przeciwni byli lustracji zwyciężył. Prawda o tym, czym w rzeczywistości była ta lista, nie mogła się przebić do powszechnej świadomości.
Według mnie to właśnie zaszkodziło tym ludziom.

Groteskowy był przypadek Andrzeja Szczypiorskiego; szydzącego z lustracyjnych zapędów bezlitosnych. Wśród oklasków rozradowanych przedstawicieli elity intelektualnej.
Wykpiwał on, który donosił na swego ojca. On będący pózniej bohaterem donosów swego syna TW. Pawła:)

Gdyby chcieć opisać wszystkie manipulacje jakie wówczas stosowano, żeby odpowiednio nastroić publiczność zabrało by to wiele miejsca.

Można twierdzić, że Polska jest postendecka tak samo jak można twierdzić, że jest post jagiellońska:)

Ale to akurat nie ma bezpośredniego wpływu na dzień dzisiejszy.

A to, że jest postkomunistyczna- ma.
Nadal istnieją pewne mechanizmy charakterystyczne dla Polski sprzed roku 89. One blokują szybsze powstawanie autentycznych instytucji państwa demokratycznego i mają przełożenie na nasz rozwój. Ale już o tym pisałem(link w komencie do Pana Jerzego).

Można też oczywiście twierdzić, że jesteśmy już demokratycznym państwem prawa, jak sądzą niektórzy, myślący życzeniowo.
Lecz to tylko zamiatanie pod dywan i przymykanie oczu, które doprowadziło do stanu w którym jesteśmy dziś.
Naprawdę jest Pan tym stanem ukontentowany?

Nie jestem zwolennikiem rewolucji.
Ale rewolucje wybuchają samoczynnie, gdy polityka rozmija się lub jest sprzeczna z aspiracjami społecznymi. Niezależnie od naszej woli.
I gdy nie ma wentyla (tym wentylem są wspominane już, autentyczne i sprawnie działające instytucje państwa demokratycznego)
I gdy policja słaba:)

Ale to rzeczywiści tematy na inne notki.
Dziękuję Panu za ciekawą rozmowę i przepraszam, kiedy potoczyła się ona zbyt ad personam. Gdy się zagalopowałem:)

Pozdrawiam

Ps.
Kraków darzę wyjątkowym sentymentem, bywam tu często i znam nienajgorzej. Proszę zwrócić uwagę, ile postaci z tego miasta pojawiło się w tym wątku:). Niezle rozrabiają:)
A jako, żem kongresowiak to czasami muszę sobie pożartować z galicjan:) To jest silniejsze odemnie:)

Społeczeństwo było w 100% postkomunistyczne, ale powoli wymiera ta jego część, która za komuny była świadoma.

Jak nazwać społeczeństwo, w którym sprzedaje się historie wpadnięcia w ręce wroga i współpracy z nim w niewoli, tak jakby się było bohaterem? (To o „starej” demokracji na wyspach.)

Reszta myśli.

Proszę sobie wyobrazić, że przeczytałem oba teksty i zgadzam się z Panem. :)

Pozdrawiam

Właśnie o postawienie tego pytania idzie panu Jassie! Gdyby pan zapytał czy bardzo dużo go kosztowało bycie wiernym swoim zasadom, w sytuacji trafienia rykoszetem, to byłaby inna rozmowa. Mam tylko wrażenie, że pan Jasso myli obawę o siebie, dość powszechną, z pójściem na współpracę w wyniku tej obawy.

Po pierwsze, nie jest Pan w stanie sprawić, że ludzie nie będą padać ofiarą pomówień. To działało od zawsze. Proszę obejrzeć dowolny film policyjny jak się nakłania bandziora do współpracy: „…bo rozpuścimy plotkę, że z nami współpracujesz.”

Po drugie, gdzie byli ci wszyscy obrońcy niesprawiedliwie lustrowanych, gdy gość był bez pracy? Może ma jeszcze inne rzeczy za uszami, a może ma taki charakter, że wywalą go z każdej roboty pod byle pretekstem? Sprawdził Pan wszystkie okoliczności? Bo mnie to śmierdzi. Na kilometr.

A jest jakiś proces lustracji? Bo jakoś go nie widdać…

Tylko z jedną rzeczą mogę się zgodzić: nie ma związku pomiędzy komunistyczną przeszłością kraju, a małością większości ludzi.

Sanacja nie była idealna, niemniej to co zostało zrobione wtedy skutkowało jeszcze przez jakiś czas po II wojnie światowej. W tej chwili nie widzę wielu ludzi, których można uznać za „obciążonych” w tamtym stylu. Zatem argument Pański jest słaby.

Niemniej pozdrawiam

Przede wszystkim jestem pod wrażeniem, że Pan przebrnął przez mój wpis salonowy, i piszę to bez kokieterii.
Miałem ten stream of consciousness przeredagować, ale się poddałem i odpuściłem:).

Jedna uwaga; to co piszę odnosi się do krajan tu i teraz, a nie Polaków w ogólności.

Odpowiadam zatem:

Ad1.
Chodzi o co innego; o blokowanie kreatywności i niezależnej myśli. A to jest immanentną cechą systemów totalitarnych.
Nie o wspieranie tych wartości idzie, bo to już inny problem.
Pana kategoryczny ton budzi mój sprzeciw, cała bowiem gospodarka wolnorynkowa i postęp naukowy opiera się właśnie, na ich stymulowaniu.

Ad.2
Postkomunizm jest pojęciem występującym tylko praktyce, wątpię żeby miał jakieś teoretyczne podstawy na których mógłby się opierać:)

Ad.3
I tu jest sedno sprawy. Cechą ustrojów totalitarnych jest dążenie do ogarnięcia i przejęcia kontroli nad całym życiem społecznym. We wszystkich jego przejawach.
Tak więc, to na co Pan zwraca uwagę jest typową resztówką post komunistyczną.

Niech, mówiąc umownie, Wildstein robi sobie politykę, a inżynierowie budują autostrady.
W normalnym demokratycznym społeczeństwie są to dziedziny od siebie niezależne.

A jeśli piszę, że jesteśmy społeczeństwem postkomunistycznym właśnie mam na myśli to, że mimo, iż nominalnie jesteśmy demokratycznym państwem prawa, to w rzeczywistości, co widać nieuzbrojonym okiem, każda następująca władza polityczna dąży do zawładnięcia wszelkich dostępnych sfer życia publicznego.

Dziś też!
Nawet ta, bezkrytycznie opiewana przez niektórych, PO swoich ludzi umieszcza już nawet w kanalizacji:)
Myśli Pan, że w i tej dziedzinie PO, też dysponuje najlepszymi fachowcami?:)

A czymże jest nowa ustawa medialna, jak nie odbijaniem mediów z rąk poprzedników?
Czymże jest mianowanie swych ludzi na stanowiska w, zdawać by się mogło miejscach od polityki tak odległych, jak spółki Skarbu Państwa czy najprzeróżniejsze fundusze?

Nie, podziałem łupów?

I nie oszukujmy się, nie kwalifikacje są tu czynnikiem decydującym:).
To jest ten postkomunizm, o którym piszę. To jest ten hamulec!

I, to skutkuje tym, jak już kiedyś pisałem, że dziś wąchamy spaliny z wyprzedzającej nas czeskiej skodovki, a jutro będziemy wąchali spaliny z rumuńskiej dacii.

Pozdrawiam

Ps.
Za linka dziękuję, przeczytam.

1. Wrogiem twórczego myślenia nie jest system tylko ludzie przeciętni. System sam z siebie nic nie zrobi. Natomiast człowiek przeciętny i mało twórczy zrobi wszystko, żeby człowieka twórczego wyeliminować. Jeśli Pan sobie zażyczy, to mogę poddać analizie mechanizmy zachodzące w przeciętnej głowie w zderzeniu z osobą twórczą lub podać kilka przykładów z życia własnego.

2. Dlatego nie ma sensu pisać o realnym postkomunizmie.

3. Tyle, że unia europejska dąży do tego samego (słynne regulacje dotyczące krzywizny banana), więc może jesteśmy społeczeństwem przed-unijnym?

4. Każde grabie grabią do siebie. Czym się tutaj zajmować? A na marginesie, jest to najlepszy dowód jak daleko odeszliśmy od sanacyjnego myślenia w kategoriach państwa. (To coś dla pana Lorenza.)

Pozdrawiam

ta endecja byla tylko – przyznam dość dowolnym – przykladem tego, co bylo przedtem, by calą resztę kodyfikować potem jako “post”. Może być więc też postromantyzm, postpozytywizm, postfranciszkanizm (od epoki Franciszka Józefa, do któreo, jak Pan wie – wielce jestesmy w Krakowie przywiązani) etc.

Klaniam z szacunkiem

PS. A że wracamy jednak do pewnej normalności, to swiadczy o tym nasza wymiana poglądów pod tym tekstem na txt, która – choć może się mylę – bylaby jednak nieco utrudniona w innych miejscach czy czasach.