naiwnie wierzę w to, że tym razem nie oberwiemy tak, jak ostatnio za masełko.

No pewnie, że bywa. A dla mnie, przyznaję, nawet bardzo często jest inny.

Epatuję znowu swoim szczęśliwym losem w tym momencie. Za mało jeszcze widocznie oberwałam w dupę.

Mało tego – za część tego, co oberwałam (patrz wzmianka o grymasie wrednym) – jestem losowi wdzięczna. A raczej kobiecie, co to przez dwa lata Wrogiem moim była.

Bardzo dużo się nauczyłam dzięki niej.

Jaka patologia?

Baby, gadające o dupie i innych tematach pochodnych, to jest norma społeczna poniekąd.

Już zresztą chyba pisałam, że lubię spamować akurat z Tobą?

Czy może fristajlować, cholera wie, jak to zwać...

joł

O, czwarta nad ranem się zbliża. Chyba pora czajnik na gaz postawić znowu…