Rzeczywiście – pamiętam, że Pan zawiesił stosunkowo dawno ten tekst w salonie, rzeczywiście wpisałem się i (skoro Pan mówi, że obiecałem) to pewnie obiecałem, że jeszcze się odniosę.

To może spróbuję.

Supozycja ->>> jak Pan mówi, jest rozumieniem tego co ktoś mówi, ale słuchacz który rozumie nie musi uważać tego Za Prawdę.

Do mnie to określenie supozycji trafia. Ale mówiąc o Wierze mówimy o czym więcej. Ja akurat jestem osobą wierzącą – ale dla mnie sama wiedza nie oznacza jeszcze wiary.

Gdyż wiedzę ma szatan i co z tego, że ją ma skoro nie Wierzy w znaczeniu: nie ufa Bogu, nie uznaje jego sytemu wartości za właściwy -> tworzy swój, na nie swoją korzyść..

Więc supozycja – jest wg mnie w pana poście próbą opisania postawy człowieka wierzącego.

Co do szkodliwości nauki religii o jakiej pisze WItwicki – wypada mi się tylko uśmiechnąć. Gdyż jeśli dla Pana WItwickiego wychowywanie w chrześcijańskim systemie wartości jest szkodliwe – trudno cokolwiek komentować.

Zwątpienie
Zgadzam sie, że wiara człowieka wymaga rozwoju – a to związane jest z dynamiką życia człowieka. Człowiek dojrzewając stawia sobie coraz to inne pytania i oczekuje na nie odpowiedzi. Tutaj jest jakby zagwozdka o tym, że wskutek pojawiania się pytań szukamy odpowiedzi… – może to powodować zwątpienie(brak odpowiedzi) jak wzrost(uzyskanie odpowiedzi).

Jednak zawsze w pewnym sensie będzie to Wiara – czyli Wierzę, że tak jest, Ufam MU – temu Który Jest… .

Wiara ogarnia człowieka wielopłaszczynowo, gdyż przecież ona nasyca treścią świat wartości(etyki czy moralności), z tego wynikają implikacje moralne i konkretne postawy życiowe we wszystkich dziedzinach.

Więc nie można – opisując wiarę – brać pod uwagę tylko formę zewnętrzną: kult, praktyki religijne ale oprzeć to na moralności która jest postrzegana nie tylko jako coś dobrego, niezbędnego ale tez i świętego.

A kończąc – Pan pisze o podobieństwie do przeżyć estetycznych. Na pewno prawda. Ale np. Matla Teresa z Kalkuty w swoich pismach wyznaje zaskakująco, że przez wiele lat doświadczała najczęściej ciemności, zwątpienia, i posuchy duchowej – ale skupiała się na tym co warto robić – na tym co mówi Ewangelia.. .

Więc drogi i doświadczenia płynące z Wiary to wg mnie bardzo subiektywne “emocje” i różne w każdym wierzącym człowieku. Gdyż, każdy człowiek jest inny i przez to jego “nasycenie wiarą” będzie widoczne w zupełnie inny sposób.

To można przyrównać do muzykowania lub malarstwa – każdy ma swój styl, każdy ma swój haryzmat.. .

Coś na kształt supozycji ale to nie to samo. Może być teolog który świetnie zna się na teologii ale pozbawiony Wiary – wtedy mamy supozycję.

A Wiara wnosi blask i przestrzeń w te “poglądy” – jest ona trudna do uchwycenia i pokazania pojęciowo. Można ją opisywać jedynie “pos factum” po owocach. Jednak ze względu na charakter duchowy jest chyba nie definiowalna sama w sobie. A można ją opisywać po owocach życia wierzącego.

Ja bym powiedział wg swojej terminologii teologicznej, że Wiara to efekt otwarcia się na działanie Ducha Świętego – 3 osoby boskiej. Chcesz wierzyć pozwól mu działać.... . On sam wszystkiego dokona. Działanie subtelne, rozwijające i stwarzające nową przestrzeń w sobie i w świecie – otwiera nową perpektywę.

Pewnie za bardzo poszedłem w końcowym akapicie w teologię. No ale to moje skrzywienie i mój teren.

Pozdrawiam.

p.s.
Rozumiem, że tytuł to “doza pieprzu” aby zachęcić czytelnika do przeczytania, :-))

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

ja kolejką bym się nie przejmował gdyż to nie istotne. Ważne by stawiać pytania.. . Często wielu czyta ale nie wielu zabiera głos – mają na pewno powody.

Ale chętnie o tych supozycjach pogadam.

A tekst trochę za bardzo teoretyczny. Jakby Pan bardziej “prostu z mostu” podług siebie napisał to i “piaskiem po oczach” czytelnika by dało, :-)) I do dyskutowania zachęciło.

Pozdrawiam.

p.s.
Ja to nawet swoim topikiem oburzenie wywołuję, :-)))))

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Myślę, że wiara to łaska. I nie ma to wiele wspólnego z poziomem intelektualnym, czy wykształceniem człowieka. Owszem, wiedza moze wpłynąć na sposób przeżywania wiary, może być motorem głębszych poszukiwań. Samo uczestnictwo w obrzędach nie ma nic wspólnego z wiarą. By ona była pełna musi dojść do spotkania Osób. Bardzo osobistego i indywidualnego. I dopiero wiedza połączona z takim przeżyciem, może zaowocować prawdziwie dojrzałą wiarą.
To moje, subiektywne obczucie, wcale nie musi byc prawdziwe.

Pozdrawiam i zdrowia życzę.

Dziękuję za pozdrowienia i życzenia, a w ogóle jak do człowieka odezwie się dziewczyna, to od razu zdrowieje :)
Czy zgadza się Pani z tym, że “Łaska Boża jest wewnętrznym, nadprzyrodzonym darem, który jest nam dany bez żadnej naszej zasługi, przez zasługi Jezusa Chrystusa, jako przygotowanie do życia wiecznego”.

Co powoduje, że u jednych pozostaje, a u innych gaśnie? I dlaczego. A może to jest tak, że wiedza wpływa na sposób przeżywania wiary, jak to Pani określiła, i może byc motorem głębszych poszukiwań, ale w wyniku tych poszukiwań, wiarę tę traci? Bo nie może na przykład zrozumieć tego, że człowiek jest stworzony na wzór Boga, a Bóg jest istotą duchową. Czyli jak?

Przepraszam, że na początku znajomości tyle pytań zadaję i pewno Panią wypłoszę?

Pozdrawiam…

Krótkie pytanie za 5 punktów: Czym jest łaska?

łaska jest czymś bezinteresownym i niezasłużonym… można powiedzieć o niej jako Dar.

Ten kto ma “łaskę” jest obdarowany.

Powiem więc: Cóż mam, czego bym nie otrzymał... – od życia począwszy.

A więc obdarowany i łaskę ma każdy.. .

Bo “łaski” czy “dary” są jak orzechy. Bóg daje orzechy, ale ich nie rozłupuje. To pasjonujące zajęcie pozostawił nam.
:-)))

Łaska jest w zasięgu ale może nie każdy sięga.. . A niektórzy się jej boją aby czegoś co “mają” nie stracić.. . A takie myślenie jest jak zonk. Gdyż to co dane jest dane jako coś co służy do sięgnięcia “po więcej”. Kto zatrzyma ten “buła…” bo straci to
co ma i nie sięgnie po to co mu “przygotowane”....

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

ja pozwolę sobie swoje trzy grosze wrzucic: jako czepialski, krzywie się na określenie: “wiara jest łaską”. bo one jest bardzo ocenne i wartościujące. bez względu na intencje osoby tak mówiącej – ludzie niewięrzacy są przy takim postawieniu sprawy przedstawiani jako pozbawieni czegoś, ubodzy czy jak to sobie ktoś nazwie (w każdym razie: bez łaski). wystarczy porównać to ze stwierdzeniem: agnostycyzm to łaska. lub: ateizm to łaska. parę razy prowokacyjnie tak sie wyraziłem (bowiem tak nie uważam) i spotkało sie to z wrogim przyjęciem.
oczywiscie nie neguję prawa osoby wierzącej do postrzegania jego wiary jej daru od Boga. ale ten rodzaj afirmacji nie może być używany w rozmowach pomiędzy wierzącymi a ateistami. paradoksalnie – bardzo wyraźnie mowił o tym o.Bocheński czy nawet Tomasz Akwinista.
może to banalne, ale ja to sprowadzam to różnicy podobnej jak w kolorze włosów. są blondyni i bruneci, sa wierzący i ateisci (agnostycy). nikt nie jest niczego pozbawiony, bogatszy o coś itd.

pozdrawiam.

Próbuję uporządkować. Wiara jast łaską. Mam problem. Nie wiem bowiem co to jest łaska. Czyli wyjaśnianie ma charakter w zasadzie pozalogiczny: ignotum per ignotum, a więc nieznane przez nieznane. Nie posiadam stosownych reguł odniesienia przedmiotowego, więc leżę na łopatkach.

Mówi Pan w ostatnim wpisie:
1/ (...) łaskę ma każdy;
2/ łaska jest w zasięgu, ale nie każdy sięga.

Arystoteles logiczną zasadę sprzeczności określa następująco:

- Najpewniejsza to ze wszystkich zasad, że sądy sprzeczne nie są zarazem prawdziwe.

Który sąd jest więc prawdziwy? Pierwszy czy drugi?

z ta łaską, czy też łaskami nie jest to tak po prostu chyba jak sądzą Pani Jolka i Pan Staszek. W katechizmie św. Piusa X znajdujemy między innymi takie sformułowania:

Czym jest łaska ?
Łaska Boża jest wewnętrznym, nadprzyrodzonym darem, który jest nam dany bez żadnej naszej zasługi, przez zasługi Jezusa Chrystusa, jako przygotowanie do życia wiecznego.
Jak dzielimy łaskę ?
Łaskę dzielimy na uświęcającą nazywaną też habitualną, i na łaskę aktualną.

Czym jest łaska uświęcająca ?
Łaska uświęcająca jest nadprzyrodzonym darem wlanym (inhérent) w naszą duszę, która czyni nas sprawiedliwymi, przybranymi dziećmi Bożymi i dziedzicami raju.

Ile jest rodzajów łaski uświęcającej ?
Są dwa rodzaje łaski uświęcającej : pierwsza i druga (pierwotna i wtórna).

Czym jest łaska pierwotna ?
Pierwotna łaska to ta, przez którą człowiek przechodzi ze stanu grzechu śmiertelnego do stanu sprawiedliwości.

Czym jest łaska wtórna ?
Wtórna łaska stanowi powiększenie łaski pierwotnej.

Czym jest łaska aktualna ?
Łaska aktualna jest nadprzyrodzonym darem, który oświeca nasz umysł, porusza i wzmacnia naszą wolę, abyśmy czynili dobro i unikali zła .

Czy jest możliwe opieranie się Bożej Łasce ?
Tak, możemy opierać się łasce Bożej, gdyż nie niszczy ona naszej wolnej woli.

Czy prze nasze własne siły możemy cokolwiek uczynić dla życia wiecznego ?
Bez pomocy łaski, tylko z naszych sił, nic nie możemy uczynić dla naszego zbawienia.

W jaki sposób Bóg udziela nam łaski ?
Przede wszystkim przez Sakramenty Bóg udziela nam łaski.

Wydaje mi się, iż Pańskie zwrócenie uwagi na wartościowanie w związku z łaską, jest bardzo trafione.

Pozdrawiam…

Wieczorem coś skrobnę

Pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Mówi Pan w ostatnim wpisie:
1/ (...) łaskę ma każdy;
2/ łaska jest w zasięgu, ale nie każdy sięga.

Arystoteles logiczną zasadę sprzeczności określa następująco:

- Najpewniejsza to ze wszystkich zasad, że sądy sprzeczne nie są zarazem prawdziwe.

Który sąd jest więc prawdziwy? Pierwszy czy drugi?

Rzeczywiście niejednoznacznie się wypowiadam. Może sięgnijmy do Jezusa, on mówi:

““Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec.” J 6.44.

A więc można powiedzieć, że i wiara oraz chęć podążania za Bogiem jest Łaską. Ale proszę zwrócić uwagę na to, że przez Jezusa ta łaska została udzielona każdemu kto chce i pragnie Boga.
Gdyż ponieważ Ojciec chciał wszystkich pociągnąć do siebie zesłał Syna. A więc dał Łaskę... . Kto chce, uwierzy ten będzie zbawiony.
Więc jeśli zastanawiać się czym jest wiara to trzeba by było zapoznać się z nią -> nauką Jezusa na serio i zająć stanowisko: wierzę lub nie wierzę.... . Chcę wierzyć lub nie chcę wierzyć. Wiara nie jest czymś co się ma na zawsze. Można ją stracić, zaniedbać, i zapomnieć o niej. Nawet Apostołowie prosili: “Panie przymnóż nam wiary…”.

Ociec chce pociągnąć każdego – taka jest jego wola. Stąd posłanie na ziemię Jezusa – Syna jego. Jestem przekonany, że każdy człowiek ma wszystko aby uwierzyć – tylko musi to odkryć w sobie: w głębi serca, w głębi duszy.

Łaska jest dla każdego – jest dana.
Ale aby po nią sięgnąć – trzeba osobistego wysiłku. Tak jak z autem w garażu. Można go mieć(łaska jest dana) ale w ogóle nim niej eździć(nie sięgnąć po nią). W tym sensie to napisałem co Pan wypunktował.

Pozdrawiam,

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Medytację ZEN praktykują niektórzy Jezuici. ZEN więc to nie religia ale metoda której można używać do modlitwy.. .

Nie znam się na tym, jakoś filozofia wschodu mnie nigdy nie pociągała – ale kiedyś natknąłem się na jakiegoś Jezuitę który praktykuje medytację ZEN.

pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

buddysty, ateisty, jezuity itd. przecież taki sposób osiągania równowagi psychofizycznej jest dość powszechny, bardzo stary i nie jest właściwy tylko dla zen.

na takiej samej zasadzie można powiedzieć, że mantry i różaniec są podobne.

z drugiej strony nie wiem w jakim celu praktykują jezuici, ale mniemam, ze w trochę innym niż adepci zen.

“Kto pyta wielbłądzi”

Jestem też ateistą, a przynajmniej w to “wierzę”, nie zauważam jednak traktowania mnie przez wierzących sąsiadów, czy kolegów w miasteczku gdzie mieszkam z jakąkolwiek dozą pobłażliwosci, czy wręcz tolerancji nasączonej litością. Jako jakieś wyrośnięte dziecię specjalnej troski. Raczej, powiedziałbym z szacunkiem, że mam odwagę publicznie o tym mówić. Tak mi się wydaje.
Z poważaniem…

powiem szczerze, że ja szanuję wybór człowieka w sferze religi, To jest ten wybór który postrzegam w kategoriach “żony” lub “męża” – oczywiście to jest duże uproszczenie.
Cenie bardzo ludzi którzy o swoich przekonaniach potrafią rozmawiać szczerze i po ludzku – nie bawiąc się w ocenianie czy okazując złą wokę wobec rozmówcy.
Każdy człowiek szuka swojego miejsca w świecie i ma swoją drogę – również do dochodzenia do Prawd absolutnych.

Ale wracając do Twojej wypowiedzi.

Uzywasz pojęć Biblinych: gdyż niebo, piekło, Bóg jako Najwyższe Dobro – Jeden jest Dobry jak mówi Jezus to prawdy BIblijne.

Więc zaskakuje mnie w Twoim rozumowaniu, że z Biblii wybierasz sobie pewne prawdy: Bóh jest dobry, więc jest źródłem dobra – To jest prawda

Ale nie bierzesz pod uwagę jednej fundamentalnej prawdy o bytach stworzonych do jakich także nalezy człowiek.

Otóż byty stworzone(również człowiek) są wolne a więc mogą tworzyć sobie swój świat, inny od świata Dobrego Stwórcy ale inny.

Zaprzeczasz piekłu – piekło w ujęciu Ewangelicznym to stan odwrócenia od Boga, wzgardzenia NIM jako DOBREM.

Jezus w Biblii nie mówi o tym, że ON – BÓG stworzył piekło ale mówił o tym, że wybór zła jest niebezpieczny i jest piekłem. Stąd należy zwracać uwagę wg jakiego ducha się żyje. Ducha Dobrego czy ducha złego… .

To jest tak – mówiąc obrazowo. Możesz krążyć wokół słońca i mieć światło i ciepło. Ale masz władzę, taką aby obrać inny kurs. I nie doświadczać ani ciepła ani światła, gdyż ono jest Jedno.

Tym jest życie w grzechu…. . Przed tym jedynie ostrzega Jezus a nie ogłasza, że dla innych wybudował piekło a dla innych niebo. Bóg zaryzykował dając wolną wolę stworzeniom i tę wolną wolę szanuje.

Pozdr.

Nie znam ZEN więc więcej nie wiem. Jednak jest to forma koncentracji ciała i umysłu która jak rozumiem może być sposobem na wyciszenie i medytowanie ewangelii, modlitwy, itp.

Przecież w modlitwie chodzi o skupienie, koncentrację i skierowanie myśli ku Bogu. Więc tak sobie to tłumaczę. Chociaż obiektywny nie jestem – nie praktykuję ZEN nie znam się na tym, ani Jezuita nie jest moim znajomym. Wyczytałem gdzieś przy okazji. Ale Jezuici lubią eksperymenty. Np. Antony de Mello chyba przez swoje pozycje wydawnicze miał tez kłopoty i był krytykowany. Ale zboczyliśmy w zupełnie ślepą uliczkę w naszej wymianie zdań.

Jedno co różni diametralnie chrześcijaństwo od religi wschodu to jedna podstawowa i nieprzekraczalna różnica. We wschodnich to człowiek czyni się bóstwem przez “ćwiczenia” a w chrześcijańswtie to Jezus uwalnia od zła i zbawia a człowiek może tylko próbować żyć tak jak on.

nie ma znaczenia kiedy się nawróci, czy na łożu śmierci czy w wieku szkolnym – Łaska Krzyża Jezusa jest zawsze wystarczająca dla zbawienia. W chrześcijaństwie liczy sie Miłość a na wchodzie samodoskonalenie… .

Pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Jedno co różni diametralnie chrześcijaństwo od religi wschodu to jedna podstawowa i nieprzekraczalna różnica. We wschodnich to człowiek czyni się bóstwem przez “ćwiczenia” a w chrześcijańswtie to Jezus uwalnia od zła i zbawia a człowiek może tylko próbować żyć tak jak on.

Nie chciałbym spalić tekściku którym się odgrażałem Panu Docentowi, więc powiem krótko. Warunkiem osiągnięcia celu Dzenu jest pokonanie żądzy, żądzy posiadania, sławy, czy jakiejkolwiek innej formy pożądliwości. Istotą Dzenu jest poznanie natury ludzkiej, a nie stanie się bóstwem. Ostatecznym celem Dzenu jest doświadczenie “oświecenia” czyli satori. Satori nie jest nienormalnym stanem umysłu; nie jest jakimś transem w którym znika rzeczywistość.
Pozdrawiam…

Ale na tym tle jeszcze głębiej widać różnicę. Chrześcijanin nie musi “osiągać oświecenia” gdyż pełnię potrzebną do Zbawienia “wywalczył” i oddał mu Jezus. Chrześcijanin już tutaj na ziemi życie w wolności wobec zła jakby antycypując i pozostając w pełni sobą. Pozostaje mu jedynie dać świadectwo, że Jezus Zmartwychwstał naprawdę i żyć wg Ewangelii.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

czekam na odpowiedź na to, dlaczego używasz kategorii BIblijnych wyrywając je z kontekstu i budując swoją wizję Boga i świata.

Pojęcia takie jak: – zło – szatan – piekło – Dobro

są bardzo precyzyjnie opisane w Biblii. Ty zaś je wyrywasz i nadajesz swoją treść. To tak, jakby z samochodu wyrwać silnik, dwa koła i zbudować jakiś swój dziwoląg, który nie wiadomo ku czemu ma służyć.

Bóg BIblii daje wędkę a nie rybę. Daje wolną wolę z którą każde stworzenie może uczynić co chce. Jednak Bóg Biblii przestrzega przed nieroztropnym korzystaniem z tej wolnośći.

“Wszystko mi wolno ale nie wszystko przynosi mi korzyść...” – pisze św. Paweł.

Więc można użyć także swojej wolności przeciwko sobie wybierając posłuszeństwo Ojcu Kłamstwa – > tak nazywa go Biblia i Jezus.

Uważam, takie wyrywanie treści z kontekstu Biblii za nieuprawnione tworzenie gdyż narażasz się na totalny subiektywizm nie mający oparcia w niczym.

Na takiej zasadzie każdy z nas może sobie zudować nieskończenie wiele kocepcji świata, Boga i zła. Tylko po co. Skoro ten system jest opisany, jkest udokumentowany i spójny.

Poprostu poprawiasz Pismo święte – wyrywając z niego “rodzynki” by zbudować swój prywatny biznes.

Ostro piszę ale tak to wygląda.

Pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Ale na tym tle jeszcze głębiej widać różnicę. Chrześcijanin nie musi “osiągać oświecenia” gdyż pełnię potrzebną do Zbawienia “wywalczył” i oddał mu Jezus. Chrześcijanin już tutaj na ziemi życie w wolności wobec zła jakby antycypując i pozostając w pełni sobą. Pozostaje mu jedynie dać świadectwo, że Jezus Zmartwychwstał naprawdę i żyć wg Ewangelii.

Obaj widzimy różnicę, z tym, że każdy z nas wyciąga inne wnioski. Satori nie jest Zbawieniem. Satori jest wyzwoleniem, natomiast do Zbawienia potrzebna jest zależność od Autorytetu, jakim dla chrześcijanina jest Bóg. Satori wyzwala, nie ma w Dzenie żadnego irracjonalnego autorytetu, w Dzenie głównym celem jest wyzwolenie człowieka od wszelkiej zależności, pobudzenie go, pokazanie mu, że on sam, a nikt inny, ponosi odpowiedzialność za swój los.

Człowiek wierzący w Boga, nie polega na sobie jak w Dzenie, on nie dojrzewa. Ja nie mówię nic o Zbawieniu… Rozgadałem się, sorry…

Poldku,
Niesłusznie czepiasz się Defendo.
Biblia nie jest ani jedną, spójną księgą, ani nie jest własnością niczyją. A zwłaszcza pojęcia biblijne.
Tak, każdy ma prawo budować nieskończenie wiele kocepcji świata, Boga i zła.

To, że ja przyjmuję chrześcijański punkt widzenia, nie wynika z tego jedynie, że jest to system opisany i spójny.
System niejednego filozofa jest opisany i spójny.

Wynika z doświadczenia, że warto go uznać. Że tak żyje się lepiej.

Defendo,
Przyznam, że trudno mi jednak wobrazić sobie stworzenie zła. To jednak oksymoron. Zło jest anty-stworzeniem, jest buntem przeciw stworzeniu, destrukcją.
Zło nie jset jedynie brakiem dobra — tzn. nie jest jakąś pustą przestrzenią. Jest kokretne, osobowe. Toteż teolodzy głoszą, że Szatana stworzył Bóg. On też dał mu zdolność buntu. Ale samo odrzucenie Boga, i jego konsekwencje nie są dziełem Stwórcy, a wyborem stworzenia. Stworzenia, które odrzuciło Miłość, życie, więc pogrążyło się w otchłani nienawiści i śmierci. W przestrzeni definiowalnej jedynie zaprzeczeniami, brakiem, pustką.

“podobieństwa buddyzmu Dzen i psychoanalizy”

nie jest przypadkiem, że o zen pisał i Fromm i Jung (choć ten psychoanalizy chyba nie lubił* ;-))

zen to nie jest monolit, w samej Japonii i Korei jest wiele sekt, a poza tym można już spokojnie mówić o szkole zachodniej dla której tak wiele zrobił rosi Philip Kapleau (śmiem twierdzić że to on zakrzewił zen na zachodzie)

*)dyletant ze mnie. miałem na studiach psychologię ogólną przez semestr :P

“Kto pyta wielbłądzi”

Teraz już Pan żartuje. Aby za takie badania się zabrać trzeba byłoby zdawać sobie sprawę z tego z jakich pobudek pisano Ewangelie i z jakich powodów. Ewangelie nie są charakterystyk charakterologiczną ale świadectwem(wybiórczym) o życiu i słowach Jezusa.

Więc ciekawi mnie jaką metodą przyjęli diagnozę osobowości Jezusa skoro nie wypełnił osobiście kwestionariusza osobowego.

Niech Pan na spokój.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

To, żeby zostać docentem, trzeba było nawet psychologię łykać? :) Carl G. Jung wraz z Alfredem Adlerem byli pierwszymi odszczepieńcami, którzy odłączyli się od Freuda i poszli swoją drogą. Fromm też czerpał pełnymi garściami, ale stworzył swoją teorię.
A zen, to nie monolit… W rzeczy samej.
Pozdrawiam…

Ja nie żartuję, natomiast mam świadomość, że wzbudziłem w Panu dysonans poznawczy, bowiem to co napisałem nie współbrzmi z tym w co Pan wierzy, i kultura osobista jedynie nie pozwala Panu mnie zrugać w sposób zdecydowany. Istnieje bardzo wiele charakterystyk dokonanych przez ludzi znających się na tej robocie. Nie są bowiem potzrebne li tylko kwestionariusze osobowości. Znam przepiękną i barwną, w znaczeniu psychologicznym sylwetkę Mojżesza, czy Michała Anioła, i wiele innych.
Proszę jednak zwrócić uwagę, że nie wszedł Pan ze mną w zwarcie w tym wątku na fakty. Nie wymienił Pan jednej choćby cechy osobowej Jezusa…

Nie zgodzę się z Tobą. Pojęcia takie jak szatan, piekło to pojęcia wystepujące w Biblii w konkretnych kontekstach. Nie można ich z nich wyrywać i wlewać w nie swoje znaczenia.

To tak jakbym powiedział, że dla mnie nie jesteś człowiekiem ale komunikatem wirtualnym a może złudzeniem. Wyrywanie z kontekstu pierwotnego znaczenia jakiegoś pojęcia prowadzi do pomieszania wszystkiego ze wszystkim, gdyż każdy może sobie takim pojęciom jak piekło, niebo, szatan, nadawać swoje znaczenia. W ten sposób nie jesteśmy w stanie dyskutować i oprzeć się na czymkolwiek.

BIblia także nie jest niczyja. Gdyż jest Księgą powstałą w ważnym kontekście, pisaną dla konkretmnej wspólnoty Wiary i służącą konkretnemu celowi. Biblia nie jest systemem – w znaczeniu systemu. Ale Biblia w tym sensie jest spójna, że można powiedzieć, że Nowy Testament i Stary Testament się nawzajem przenikają. Oczywiście jest to zdanie bardzo ogólne i podsumowujące długie rozważanie. Jest to Historia Zbawienia spisana dla wierzenia i budowania karmienia wiary. A więc mamy do czynienia ze szczególnym kontelkstem.

I teraz zanim się ktoś wypowie o szczegółowych treściach, powinien poznać jej kontekst.

Każde nasze słowo jest prawdziwe i niezmalnipulowane gdy nie jest wyrwane z kontekstu. Podobnie z BIblią.

Szatana nie stworzył Bóg. Stworzył go tak jak inne byty duchowe: aniołowie i archaniołowie. Lecz jeden z Aniołów – najpotężnieszych się zbuntował wobec Boga i chciał być jak Bóg.

To efekt obdarzenia wolną wolą stworzeń. Bóg podjął cholerne ryzyko dając swoim stworzeniom wolną wolę a więc możliwość budowania własnej etyki, definiowania dobra wg siebie… .

Teolodzy nie głoszą, że szatana stworzył Bóg w tym znaczeniu, że jest Stworzycielem zła. Ale zło wynika z dobrowolnej decyzji jednego ze swoich stworzeń. Tak samo człowiek może być szatanem – umiłować zło i postępować wg niego. I czy będziemy mogli powiedzieć, że Pan Bóg stworzył drugiego szatana? Nie.

Pozdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

biorąc pod uwagę pokrewność nauk to strzela pan dość blisko celu – politologia*. natomiast jeżeli chodzi o bliskość wydziałów (UMCS) to przestrzelił pan o dobre 2 kilometry, albo i 3 :)

jeszcze jak żakiem byłem to nasz wydział miał swoje piwnice w budynku psychologii. mieliśmy tam zajęcia z metodologii i bodajże z socjologii. fajne dziewczyny były na psychologii ale maksymalnie pokręcone, za to na pedagogice do rany przyłóż :)

zdrowia życzę!

*) ale nieczynny ze mnie politolog

“Kto pyta wielbłądzi”

... choć problemy omawiane przez Szanownych Dyskutantów w kategoriach gry tylko postrzegać umie. I pomimo, że przykład Pana Poldka z samochodem wysoce nietrafny mi się zdaje, spróbujmy i na nim. Oto niewidzialne auta w garażach stoją, ale czy one tam są czy też nie, tego ich Konstruktor żadnym widomym znakiem nie poświadcza, wolną wolę Panu Poldkowi i Panu Kleinie nawet ze skorzystania z nich dając. Mało tego – pozwala w siebie jako w Stwórcę pojazdu Panu Poldkowi uwierzyć i takoż Panu Kleinie takiej wiary nie przejawiać. Do tej pory wszystko jest dla Maszyny „matematycznie” jasne.
Ale Pan Poldek twierdzi, że on samochodem na metę po zasłużone zbawienie dojedzie, natomiast Pan Kleina tę samą nawet drogę pieszo pokonując (wiem Panie Andrzeju, że to już samo w sobie dla Pana straszne :) ) zawsze na piekielne męki trafi.
Otóż Panie Poldku – przy tak wyznaczonych regułach wstępnych, Sędzia mocno stronniczy mi się wydaje. A wszak sprawiedliwość jako cechę immanentną Stwórcy Pan przypisuje.
Pisze Pan ( i jeszcze drugi z Panów), że Bóg zaryzykował. Otóż Sędzia doskonale sprawiedliwy podrzucając monetę nie może na nią przenosić odpowiedzialności za własne ryzyko. Nie może też jej sądzić, w zależności na którą stronę upadnie.
PECET

Cieszę się z ponownej wizyty za którą, jak i komentarz dziękuję... Przemarsz pieszy rzeczywiście byłby dla mnie straszny, powiem więcej nawet. Już samo to byłoby dla mnie męką piekielną. Czy naraziłby mnie przeto Stwórca na podwójną karę ? :)
Pozdrawiam cybernetycznie (cokolwiek to znaczy :)...

trudno mi troche jako ateiscie, ale… powiem tak jak to slyszalem od paru wierzacych.

jak slusznie zauwazyl Odys, w swiecie niewolników nie ma milosci. dla mnie w rozumieniu: wolności. rozmiem to tak, ze Bóg nie jest dawcą i twórcą dobra i zła. bowiem nie ma czegos takiego jak “dobro” i “zlo”. są dobre i zle uczynki (zachowania), wynikajace ze świadomego i wolnego wyboru. Bóg niejako odpowiada za system etyczny, nazywany przez niektorych “prawem naturalnym” (choć to zawężające ujęcie). I droga do niego prowadzi poprzez zachowania zgodne z tym systemem. Ty po prostu wybierasz, czy zbliżasz się do Boga, starając się czynić dobrze, czy też odwracasz się od niego i zachowujac sie w sprzecznosci z systemem etycznym maszerujesz w przeciwnym kierunku. Calkowicie wolna w wyborach i sama decydujaca, w jakim kierunku. Swiadoma, co jest dobre a co zle.
Szatan nie czyni zla. On namiawia do zachowan sprzecznych z etyka, tak jak Bog namawia do zachowan zgodnych. Ale wybór jest Twoj.
tak to mi przedstawiano i kupy sie to wg mnie trzyma.

pozdrawiam.

A moim zdaniem nie trzyma. Czyniąc dobrze(cóż to znaczy?) zbliżam się do Boga? Nieprawda. Musiałabym mieć taką intencję, a nie mam. Chrześcujański system etyczny nie jest wyłączną własnością tej religii – większość przykazań dekalogu nie tylko istniała przed narodzeniem się judaizmu, ale funkcjonowała w innych kulturach świata. Zakaz kazirodztwa jest wspólny chyba dla wszystkich kultur(pomijam kazirodztwo władców “boskich”, ono miało swoje przyczyny). Nie muszę wierzyć w żadnego Boga, żeby szanować ludzi. Żeby nie kraść itd. I drażni mnie to, że jednym z argumentów, używanym dla uzasadnienia nauki religii w szkołach jest ten, że wartości chrześcijańskjie wdrukowane dzieciom, uczynią je lepszymi. Bo są różne systemy etyczne. Nie gorsze i nie lepsze. A najskuteczniejsze są te, które tworzymy na własny użytek. Interioryzujemy i gotowi jesteśmy ich bronić.

http://defendo.wordpress.com/

A nie jest Pan zainteresowany, ot taka ludzka “małpia ciekawość”, jakim człowiekiem był Jezus…? Ja naprawdę nie przywołuję Kabały.
Pozdrawiam…

Ale to co innego próbować przeanalizować z dostępnych świadectw to co mówi o jego człowieczeństwie: ludzkie cechy, zainteresowania, miłostki… . I będzie to jedynie próba odpowiedzi na pytanie a nie danie odpowiedzi na pytanie.

Dla mnie to znaczna różnica. A to jakim był czlowiekiem Jezus jest rzeczywiście ciekawym pytaniem.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

A znasz takie pojęcie w etyce jak intencja habitualna? To, że czynisz “dobrze”, nie oznacza, ze masz mieć intencje. Poprostu czynisz bo to jest dobre, mądre i ludzkie. I takie czynienie jest naśladowaniem Boga.
Bo byłem głodny a daliście mi jeśli… – to zwykłe ludzkie odruchy a nie jakie nawiedzone ćwiczenia duchowe… .

Oczywiście że tak. Min. Prawie Hammurabiego. Tylko Bóg je legitymizuje swoim autorytetem jako pełnienie Jego Woli. Więc dodaje do tych przykazań swój autorytet i ich niezmienność.

Dzieciom rodzice wdrukowują zasady etyczne i wychowania – nieprawdaż? Nie rozumiesz nauki religii ale proszę zauważ, że kształtowanie wiary nie kończy się na szkole ale trwa nieustannie więc jest to proces dynamiczny. Ale ma swoją kolejność.

Poza tym CHrzescijaństwo nie jest systemem etycznym. Jest Wiarą w to co nauczał Jezus z Nazaretu: przyjęcie chrztu nawrócenia i odwrócenia się od zła mocą Ciała i Krwi Jezusa. “Kto spożywa Ciało i Krew MOją ma życie wieczne”.

Więc etyka chrzescijańska to zaledwie wierzchołek góry lodowej.

Jeszczo słowo co do “wdrukowywania”:

Nauka pisania i matematyki nie znaczy, że z dzieci uczyni to geniuszy, tak jak kurs prawa jazdy nie gwarantuje bez wypadkowej jazdy… . Ale mądrą rzeczą i lepszej nie wymyślono aby wychowywać w oparciu o rozsądne systemy wartości niż wychowywać byle jak albo wcale.

Przyroda nie lubi pustki….

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Ciepło ale znowu Pan idzie o krok za daleko.

Nie wieadomo czy był schizotonikiem gdyż informacje zawarte o nim są bardzo jednostronne.

Dlaczego taki był? Nie wiadomo, że taki był. Wiadomo, że z informacji jakie o nim przekazywano które odnosiły się do jego nauki, itp., a nie życia codziennego. Z kim jadał, o czym rozmawiał przy śniadaniu, jak spędzał czas wolny, czy grał w karty, itd. Ewangelie wg mnie podają bardzo wąski obraz jego jako Człowieka. To trochę denerwujące gdyż chciałoby sie o nim jako człowieku dowiedzieć więcej. Wiemy, że był podobny we wszystkim do zwykłych śmiertelników. Ale obraz Eangelii to obraz potężnego proroka, czyniącego cuda, itp. A więc zbyt okrojony.. i niepełby – jeśli chodzi o warstwę ludzką.
No ale pisano ewangelie w zupełnie innym celu… .

WIęc nie wiadomo czy był schizotonikiem a Pan zadaje pytanie dlaczego był?

To tak jakbym ja na podstawie wpisów Pana na temat Wiary oświeconek zbudował obraz Pana jako człowieka i na końcu zapytał: Dlaczego A.F. taki jest?

NIe wiadomo, że A.F. taki jest gdyż jeden wątek to za mało aby uznać tę charakterystykę za obiektywną, poza tym, gdybym wiedział, że tutaj nie pisze Pan Andrzej ale Stach – który opisuje Kleinę( w aspekcie wiary) to już zupełnie wykluczyłoby obiektywizm badania.

A świadectwa o Jezusie to relacja “Stachów” – naocznego świadka który akurat nie pisał o Jezusie jako człowiek lecz to co odnosiło się do potwierdzenia, że był Mejaszem, że umarł i Zmartwychwstał.

Więc na pytanie o shozotonika Panu nie odpowiem – myślę, że trzeba by je zadać badaczowi który to orzekł – wszak musiał orzec na jakiś przesłankach.

pzdr.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Dla wierzących religia jest w i e d z ą o faktach – to widać wyraźnie w wypowiedziach Poldka. Czasem wstrzymuję oddech zbliżając się do “chwiejnego w wierze”, bo budowla ma tak kruche fundamenty, że niewiele trzeba, by legła w gruzach, a nie mam prawa do tego choćby tchnieniem się przyczynić.
Wierzący często mulą intuicję ze świadectwem, a jedynym obiektywnym kryterium prawdy sa dla nich ich własne uczucia wewnętrzne. Potrzebują tego, by innych nawracać, bo podświadomie nie są pewni swoich racji. Dlatego łatwiej im akceptować mahometan niż ateistów. Czyjś brak wiary budzi w nich lęk – bo a nuż rzeczywiście? Usiłują przekonać jak największą liczbę ludzi, pewnie czując sie jedynie w dużym kręgu współwyznawców – bo czyż może nie być prawdą coś, w co wierzą miliony ludzi? Kiedyś miliony wierzyły w to, że Ziemia jest płaska, a Słońce kreci się wokół niej… ale o tym zapomniano już. Tłum może się mylić(Le Bon), tłum zwalnia od myślenia, tłum potrzebuje władzy i religii(Canetti).

http://defendo.wordpress.com/

Podstawowy, jak widzę nie po raz pierwszy, bo przecież dyskutowaliśmy juz nieraz problem polega na tym, że w rozmowie nie mówi Pan sobą. Mówi Pan Biblią. Oznacza to po prostu, iż używa pan algorytmicznych schematów, do których ma Pan naturalnie prawo, natomiast nie posiłkuje się Pan absolutnie tym, co nazwałbym umownie myśleniem heurystycznym.

Pani Defendo wypowiada jakieś sądy, Pan Pecet, próbuję też i ja, niezbyt udolnie, za co przepraszam swych Gości, Pan natomiast walczy. Pan nie dopuszcza nawet myśli do siebie, że ktoś inny może mieć kawałek racji po swojej stronie. Pan nie tylko walczy, Pan chce zwyciężyć i to jest przykre i w zasadzie nie umożliwia dyskusji na pewnym poziomie. Pan do subiektywnych opinii ma prawo, Witwickiemu to prawo Pan zabiera.

Szanuję niezwykle Pańskie przekonania, żar, ba wiarę przede wszystkim, natomiast w rzetelnej dyskusji, tak mi się wydaje, rzucenie ich na szalę to zdecydowanie za mało.

Myśl przewodnia moje teksciku była prosta, w komentarzu ją już raz przywoływałem. Pan tworzy byty dodatkowe dyskusyjne, odnogi, aż się prosi wyciągnąć za pieca brzytwę Ockhama i po naostrzeniu zaczać ją używać...

I nie jest prawdą Pańskie motto, iż nie błądzi ten kto pyta. Nie błądzi ten, który posiada należytą orientację w terenie. Posiada busolę intelektualną, która pozwala mu na unikanie mielizn i pułapek intelektualnych. A cała reszta, to psychologia. Uruchamianie racjonalizacji i wielu innych mechanizmów obronnych. Po co? Po to chyba żeby ochronić obraz samego siebie i obraz świata przez siebie zbudowany. W wielu przypadkach neurotyczny. Obraz dobrego, ale i karzącego Ojca. Mnie ten model nie odpowiada, Panu tak, ja go szanuję... I tyle.

Pozdrawiam niezmiennie…

Panie Andrzeju, może to błąd z mojej strony, ze zawsze w odpowiedzi komuś skupiam się na różnicy zdań i właśnie się do tych wypowiedzi odnoszę z którymi się nie zgadzam. Oki. Spróbuję – aby nie tworzyć mylnych wrażeń – w odpowiedzi napisać także z czym się zgadzam dla dobra dyskusji. Dziękuję za tę uwagę.

Nie wiem do czego konkretnie Pan to powyższe zdanie odnosi. Czy do charakteru Jezusa – jaki wyszedł z badań czy wogóle do Wiary jako takiej.

To co napisałem o Witwickim właściwie wyczerpuej mój komentarz w tej sprawie. Co do Wiary – również. Postaram się nie ustosunkowywać do wpisów pod kreską lecz jedynie do wpisu na Blogu – do którego co najmniej kilka razy się ustosunkowałem.

Mam wrażenie, ze Pan psychologizuje. Gdy poruszamy się po terenie Biblii i Wiary w jej kontekście nie uważam, że mój obraz świata i świat Biblii jest potrzebny do obrony.
Po prostu mogę powiedzieć w wielu kwestiach co jest w Biblii a czego tam nie ma. Poza tym, co mówi Biblia o wierze lub nie.

Dlaczego Pan sądzi, że ja chcę bronić obrazu samego siebie skoro rozmawiamy o Biblii i wierze – w jej kontekście?
Poza tym Obraz “dobrego i karzącego Ojca” to raczej nieteologiczny(mówiąc fachowo) ale z jednej z pieśni kościelnych serdeczna matko.

Jeśli Pan i pozostali rozmówcy chcą rozmawiać o Bogu Chrzesicjan – przedstawionym na karach Biblii nie mogą się dystansować do Biblii będącej źródłem tego poznania.

A obraz Ojca biblijny to obraz z przypowieści o synu marnotrwanym – czy to karzący Ojciec? Nie to ciuerpiący Ojciec który stracił syna(któremu bąbelki zaszumiały w głowie). To obraz Ojca oczekującego z daleka błądzącego syna.

Czy po powrocie Ojciec karze powracającego syna? Nie, robi ucztę by świętować, bawić się i radować bo syn wrócił.

Karą dla Syna jest samo odejście i doświadczenie pustki, głupoty i braku rozsądku którym było opuszczenie Ojca – ten obraz mówi o tym, że człowiek może być głupi i odejść od Ojca. Objawienie Biblii mówi o piekle. Tak. Odejście od Ojca na zawsze bez możliwości powrotu jest doświadczeniem piekła.

Lecz Ojciec zawsze czeka… – nie aby ukarać ale aby okazać miłosierdzie i cieszyć się z powrotu. Syn jednak decyduje co uczyni ze swoim życiem i w jakim kierunku pójdzie. Ojciec zaś może tylko czekać. Nie rozumiem zatem Pana zdania “Obraz dobrego ale i każącego Ojca”.

Pozdrawiam i zmykam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

szkopuł w tym, ze teza o nieistnieniu Boga jest rownie nieudowadnialna. samo zalozenie, ze jesli istnienia czegos/kogos nie da sie udowodnic, to to nie istnieje, jest niewystarczajace. nie daloby sie przy takim zalozeniu wybronic stwierdzenia, ze ateista wie iz Boga nie ma. trzeba by sie upierać przy twierdzeniu, ze co najwyzej w to wierzy.
mysle wiec, ze dla zachowania proporcji, spokojnie można mowic że Wierzacy wie (swoje) i ateista wie (swoje). i wcale się to nie wyklucza.

Griszegu – dokłdnie to miałam na myśli. Nie da się udowodnić, zatem nie jest elementem wiedzy, a kwestią wiary. Amen.
http://defendo.wordpress.com/

Nie zawsze. Gdyż mówiąc o Bogu – nie jakimś wydumanym i nieokreslonym ale o Bogu Biblii mówimy o konkretnym – TYM WŁAŚNIE Bogu. Nie musi Pani w niego wierzyć ale o Jego Obrazie możemy mówić nawet pomiając Wiarę w niego. I mój spór z Panią właśnie dotyczy tego, że Pani tworzy jego Obraz na podstawie BIblii pomijając pełny przekaz BIblii. Jeśli Pani chce opisywać Boga Biblii oczekuję, że Pani weźmie pod uwagę całe przesłanie tej całości a nie tylko jeden obrazek.

Jeśli zostawiamy Tego Boga a chcemy rozmawiać o najbardziej ogólnym rozumieniu BOga – pomijając wszelkie księgi mówiące o nim a odnosząc się do tego tylko czy istnieje pominąwszy religie… ?

W sensie ogólnym może Pani wierzyć we wszystko co zechce i nie będzie to sprawdzalne = Wiara.
Jeśli chodzi o tezę dot Istnienia Boga rzeczywiście nie ma bezpośrdedniego dowodu. Nawet istnienie JEzusa z Nazaretu jako człowieka, można udowodnić, ale już udowodnić to, że był Bogiem trudniej. Gdyż mamy relacje naocznych świadów skrzeszenia Łazarza, innych cudów, widzenia Jego Zmartwychwstałego, oraz opis odejścia. Ale wiąże się to z daniem wiary tym świadectwom. Więc konieczna jest Wiara.

Jednak co do istnienia Boga są dowody pośrednie nie wprost: drogi św. Tomasza, jest metafizyka – gdzie w hierarchii bytów rozum ludzki domaga się istnienia Bytu będącym czystym istnieniem -> tzw. bytu koniecznego lub absolutnego bez którego nie możliwe jest zaistnienie tego co istnieje; ze świata stworzonego: porządek i harmonia we wszechswiecie domaga się uznania istnienia Zamysłu Stworczego.

Poza tym filozofia nie zajmuje się krasnoludkami, a Bytem absolutnym, koniecznym a owszem. Poza tym jest jeszcze doświadczenie społeczne – powszechne przekonanie o istnienia Stwórcy. Od kiedy istnieje człowiek istnieje religia.

A więc rozum ludzki domaga się uznania istnienia Rozumnego Stwórcy. Biblia i jej objawienie dodaje jedynie to Kim w relacji do człowieka i świata stworzonego on jest. NIe wnikam w to czy trzeba w to wierzyć czy nie. Po prostu mówię o czym mówi Biblia. Mówię też, że Ewangelia zmieniła cywilizację człowieka i ukierunkowała w sensie pozytywnym. To fakty.

Nie można mówić o wierze samej w sobie – bez określenia przedmiotu tej wiary.

Wg mnie wiara w Boga jest związana z poszukiwaniem celowości życia ludzkiego. Wszystko co istnieje w przyrodzie i świecie z czegoś wynika i do czegoś zmierza – tak jest z życiem ludzkim.

Jedni uważają, że Od Boga i ku Bogu idą, Inni szukają innych odpowiedzi a jeszcze inni uważają, że to pytania bez odpowiedzi i nie warto sobie nimi głowy zaprzątać.

Wszystko kwestią zdolności intelektualnych, umiejętności obserwacji świata jak i determinacją w poszukiwaniu sensu oraz gotowością do ew. rewizji poglądów(wg mnie).

Pozdrawiam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Odpowiem Pani Ewangelicznie: “Kto może pojąć niech pojmuje..

.

Wiara jest potrzebna do tzw zbawienia – do niczego więcej. Jeśli dla kogoś świat stworzony w pełni spełnia jego wszystkie aspiracje no to nie potrzebna jest mu Wiara i Zbawienia.

Co do Kapłanek – znowu Pani wchodzi na teren teologii Biblijnej – a ponoć mieliśmy w ogóle nie dotykać tego obszaru ale rozmawiać o Wierze bez odniesienia do Pisma św. Proszę o konsekwencję.

Pozdrawiam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Dusiołek to był zapewne, Leśmianowski, bo nie ja. Chyba…

Wybrałabym nieco inny sposób na budzenie ;)

http://defendo.wordpress.com/

A co na to rzecze Stach.

****

Ja tam “Idem zaczerpnąć przyrody…. – piękna pogoda: słońce, wiatr. Biorę mojego pierworodnego i idziemy na rowery.

A Panu i gościom blogowych życzę miłych konwersacji w … “poszukiwaniu Źródła Pytań.”

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Nie znam Poldka…czy o A-poloniusz? Czy Aleksander? Skoro ten ostatni ,to niewielki, bo ten przydomek jakby zarezerwowany już troszkę... http://defendo.wordpress.com/

Stachu dziękuję i odwzajemnia pozdrowienia, ale się pyta, czy jego hipoteza, że współpracował Pan z kimś przy pisaniu ostatnich komentarzy jest prawdziwa, tzn. czy stała się tezą? Niekoniecznie przecież z jezuitą :)

Przy okazji też mam sprawę. W którymś momencie Pan stwierdził: – Nie rozumiem zatem Pana zdania “Obraz dobrego ale i każącego Ojca”. Czy Pana zdaniem Bóg nie jest zarówno dobrym jak i każącym…?
Dobranoc…

Widzę, że strzeliłem gafę. Pan pytał o “każącego” od “kazać” – a ja zrozumiałem od “karać”.

Ale myślę, że przypowieść o synu Marnotrawnym oddaje to, że nie jest każący – ale cierpliwym Ojcem pragnącym pięknej przyszłości dla swojego dziecka.

ta przypowieść jest dla mnie perełką która budzi moją nadzieję... , że nie każe oraz nie karze – jeśli zechcę do Niego wrócić... za życia.

Pozdrawiam już świątecznie, bo po zmroku(sobota już się skończyła) i I Nieszporach Niedzielnych, :-)))

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Już poprawiłem – ale to nie Ty jesteś wyznawcą Mahometa, a więc to niebezpieczeństwo….. ?

Pozdrawiam świątecznie!

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

Sprzeciw jest bezpieczny – jeśli cywilizowany. Więc “wal Pan śmiało, pies szczepiony” – jak mawiają właściciele obronnych psów. :-)

Pozdrawiam.

************************
“Kto pyta nie błądzi…”

O rany, co się dzieje?
W kilka minut po wklejeniu notki przed 21, została ona umieszczona w archiwum. Jaką tym razem popełniłem “zbrodnię”?